BIG CAMPUS, BIGGER QUESTIONS

Η μεγαλύτερη πρόκληση του Πανεπιστημίου είναι πάντα να καταλάβεις από που να ξεκινήσεις. Μια μέρα απλώς πατάς εκτός σχολείου και ότι γνώριμο είχες χτίσει εκεί τα περισσότερα χρόνια της ζωής σου, δεν σε εξυπηρετεί πια, καθώς ανήκει σε έναν άλλο κόσμο. Μπορεί να σε κυριεύσει το πείσμα δεδομένου ότι μιλάμε για τους φίλους σου, τα στέκια σου, τον διπλανό σου και όλες τις σχολικές συνήθειες που σε προστάτευαν από το άγνωστο.

Όμως αν αυτά ήταν τα σημεία αναφοράς σου μέχρι τώρα, τότε τώρα που λείπουν, τι μένει για να σε καθοδηγήσει;

Πέρυσι θυμάμαι μπήκα στο Πανεπιστήμιο με όλες τις απαντήσεις του σχολείου μου και γρήγορα κατάλαβα ότι κανένας δεν ενδιαφερόταν γι’αυτές , ούτε εγώ πια. Το μόνο που έμενε ήταν να κοιτάζω γύρω μου, να παρατηρώ πώς κινούνται οι άλλοι, ποίοι δίνουν σημασία στα ίδια πράγματα με εμένα, πώς άλλοι φαίνεται να ξέρουν, αλλά στην πραγματικότητα ψάχνουν κι αυτοί. Άλλοι σημείωναν τα πάντα, άλλοι τίποτα. Άλλοι γνώριζαν ήδη ονόματα, άλλοι κανένα. Και κανένα από τα δύο δεν σημαίνει κάτι, γιατί στην πραγματικότητα όλοι είναι στη μέση και δοκιμάζουν πράγματα μέχρι να βρουν τι δουλεύει.

Μπορώ να πω πως ένα από τα πιο σημαντικά που μαθαίνεις είναι πώς να ξεχωρίζεις τι αξίζει τον χρόνο σου. Υπάρχουν ευκαιρίες παντού, από εργαστήρια, ομιλίες και projects, μέχρι συζητήσεις με ανθρώπους από τελείως διαφορετικά υπόβαθρα που σου προσφέρουν κάτι. Ουσιαστικά αυτό κάνει, σου δίνει χώρο, χρόνο, επιλογές και ανθρώπους. Και είναι υπέροχο για μια φορά να μαθαίνεις κάτι που δεν σου έμαθε ποτέ το σχολείο, ότι δεν υπάρχει μόνο ένα σωστό.

Η μετάβαση στο Πανεπιστήμιο δεν ήταν ποτέ απλή υπόθεση, και ιδίως όταν έχεις παλέψει για αυτή τη θέση, με αφετηρία για τους περισσότερους, τις Πανελλήνιες. Μια επίπονη διαδρομή που άφησε πίσω της έναν παράξενο απόηχο, καθιστώντας αυτή την μετάβαση επιβίωση και όχι ζωή. Και όταν επιτέλους λαμβάνει τέλος, δικαίως να αναρωτηθείς ‘‘Και τώρα; Γιατί νιώθω ότι πάλεψα για κάτι που δεν ξέρω πώς να το ζήσω;”

Η αλήθεια είναι πως όλοι μπαίνουμε στο Πανεπιστήμιο κουβαλώντας μια λογική επιβίωσης από το σχολείο, αλλά ίσως το μεγαλύτερο μάθημα είναι να αποκολληθείς πια από αυτήν. Κάθε διάλεξη, συναναστροφή, χώρος και εμπειρία, προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους και ίσως είναι ευκαιρίες να παρατηρείς, να αμφισβητείς, και σημαντικότερο, να αποφασίζεις τι αξίζει τον χρόνο σου και τι όχι. Κι εκεί ανάμεσα στα άγνωστα και διαφορετικά, δεν χρειάζεται να νιώθεις τα πάντα υπό έλεγχο, αφού μερικές φορές αρκεί απλώς να είσαι παρών.

Για όσα θα ανακαλύψεις

Dani